Winst interprovinciaal tornooi

Dinsdag 11 november vond in Mechelen het interprovinciale tornooi voor waterpolobenjamins plaats. In dit tornooi streden teams van de provincies Antwerpen, Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen, Vlaams-Brabant en Wallonië tegen elkaar. Het Vlaams-Brabantse team werd samengesteld uit benjamins van Leuven en Mechelen.

Zo’n interprovinciaal tornooi met provinciale ploegen is altijd spannend, want de ploegen worden anders samengesteld dan in de reguliere competitie tussen clubs. De Mechelse en Leuvense benjamins hadden zich dan ook goed voorbereid met extra-trainingen, en zelfs een stage in het hartje van de Ardennen… maar zou dit alles wel voldoende zijn?

Onze eerste wedstrijd was tegen de provincie Antwerpen. Al snel hadden we een mooie voorsprong en - hoe hard de Antwerpenaren ook probeerden – we gaven die voorsprong niet uit de hand. De eindstand toont dit aan: Antwerpen – Vlaams-Brabant 5 - 10.  Deze eerste wedstrijd maakte ook duidelijk dat de extra-trainingen en de stage opgebracht hadden.

In de tweede wedstrijd namen we het op tegen het Waalse team. Aangezien we in de reguliere competitie weinig tegen Waalse teams gespeeld hadden, was het moeilijk om dit team op voorhand in te schatten. We slaagden er in om snel een eerste doelpunt te maken, wat ons vertrouwen gaf, zodat we nog meer scoorden. Na hun time-out kwam Wallonië meer en meer in het spel, lanceerden ze verschillende aanvallen en scoorden ze meermaals. Niettemin kwam, op geen enkel moment, onze ruime voorsprong in het gedrang. De eindstand geeft dit duidelijk weer : Wallonië – Vlaams-Brabant 5 - 10. 

Van de derde wedstrijd, tegen West-Vlaanderen, wisten we op voorhand dat het moeilijker zou worden. Van de wedstrijden van de gewone competitie hadden we immers al ondervonden dat er in West-Vlaanderen goede waterpolospelers wonen. Dit vermoeden klopte want na welgeteld 18 seconden had West-Vlaanderen al zijn eerste doelpunt beet, en kort daarna volgde er een tweede. We probeerden wel, maar het mocht niet lukken. Gelukkig kon een time-out voor Brabant, samen met wat bijkomende tips van de coaches, het tij doen keren. Inderdaad, kort na de time-out scoorden we tot twee maal toe, zodat we met een gelijkstand (2 - 2) de rust ingingen. De tweede helft begon saai. Minutenlang werd er afwisselend aangevallen en verdedigd, maar geen van beide teams slaagde er in zijn aanval succesvol af te werken. Het leek een gelijkspel te worden … tot wij in het begin van de vijfde minuut scoorden. Een Vlaams-Brabantse overwinning lag nu voor de hand. Dat was echter buiten de West-Vlamingen gerekend. Ze gaven niet op, in tegendeel, ze voerden de druk op en hadden al gauw de gelijkmaker beet. Na de gelijkmaker restten er nog 20 seconden. Bijgevolg wees alles er weer op dat de wedstrijd op een gelijkstand zou eindigen. Zij die dat dachten, hadden de koelbloedigheid van de Brabanders zwaar onderschat: één gericht shot volstond om het beslissende doelpunt te maken en zo de eindstand vast te leggen: West-Vlaanderen – Vlaams-Brabant 3 – 4.

Onze vierde en laatste wedstrijd was tegen Oost-Vlaanderen. Aangezien zowel Vlaams-Brabant als Oost-Vlaanderen in het tornooi al drie wedstrijden gewonnen hadden zou deze wedstrijd beslissen over de winnaar van het tornooi. Tijdens de vorige wedstrijden van het Oost-Vlaamse team hadden we opgemerkt dat ze goed georganiseerd samen speelden en dat ze meerdere snelle zwemmers hadden die goed met de bal overweg konden. Oost-Vlaanderen was inderdaad sterk, dat voelden we onmiddellijk. Het duurde dan ook niet lang vooraleer ze een eerste doelpunt scoorden. Gelukkig maakten we kort daarna een tegendoelpunt. Zo kabbelde de eerste wedstrijdhelft “rustig” verder. Beurt om beurt maakte elk team een doelpunt, en de ruststand was mooi gelijk verdeeld: 4 - 4. Na de rust vlogen wij er echter stevig in, wat al snel beloond werd met een doelpunt. Sommige supporters droomden al van de overwinning, maar Oost-Vlaanderen gaf zich nog niet gewonnen. Ze zetten enkele mooi georganiseerde aanvallen op met als resultaat dat ze in een halve minuut tot twee maal toe scoorden. Voor ons betekende dit dat we in een halve minuut onze 4 -  5 voorsprong zagen wegsmelten in een 6 - 5 achterstand. De Oost-Vlamingen leken hun “drive” gevonden te hebben want ze bleven maar doorgaan. Hoog tijd voor een time-out dachten onze coaches. Ze hadden het bij het rechte eind want kort na de time-out maakten we de gelijkmaker. Hierna restten er nog 36 seconden. Zou dit voldoende zijn voor een bijkomend Brabants doelpunt, noodzakelijk voor de overwinning? Jazeker want vrijwel onmiddellijk scoorden we weer! 6 – 7 zou een mooie eindstand kunnen geweest zijn, maar de kers op de taart moest nog komen: op 4 seconden van het einde maakten we nog een achtste doelpunt. Nu konden de supporters wel met een gerust hart beginnen dromen. De eindstand was inderdaad: Oost-Vlaanderen – Vlaams-Brabant 6 – 8.

Kortom het Vlaams-Brabantse team, samengesteld uit benjamins van Leuven en Mechelen, won overtuigend alle vier wedstrijden en zo ook het interprovinciale tornooi van 11 november te Mechelen.